Google



internet
deze site

Een klaproos

Klaproosjes pas in bloei
zo intens rood
dat de kleur vloeibaar lijkt
niet houdbaar binnen bloemvormen
zoals geluksgevoel
uitbarstend soms
buiten mogelijkheden
(Dick Hillenius)

klaprozen

Dit gedichtje van Dick Hillenius duidt met de teksten en het verhaal hiernaast aan wat klaprozen voor ons betekenen. Vandaar de naam van onze site.
De inhoud van de site komt voort uit de dingen waar wij belang in stellen: franciscaanse spiritualiteit, bibliodrama en het enneagram. De werkgroep milieu van het FSC was een zeer gewaardeerde gast op onze site. De Hof van Lof in Megen en de Franciscaanse Lekenorde staan dicht in onze buurt, en hebben zich ontwikkeld tot een eigen site..

Hettie van Delden
Hans Sevenhoven



gastenboek

30.10.11

 


De Bloeiende Klaproos

De gewklaprozenone klaproos (P. rhoeas), 0,30 - 0,60 m hoog, bloeit in juni en juli en heeft acht tot twaalf stempelstralen. De kleine klaproos (P. dubium), 0,30 - 0,60 m hoog, bloeit van juni tot in augustus en heeft vijf tot negen stempelstralen.
De ruige klaproos (P. argemone), 0,15 - 0,30 m hoog, bloeit van mei tot in juli, heeft vier tot zes stempelstralen en is gemakkelijk te herkennen aan de borstels op de doosvrucht. De eerste twee soorten hebben nl. gladde doosvruchten. Alle drie genoemde soorten hebben rode kroonbladen, die bij de gewone klaproos en bij de ruige klaproos een zwarte vlek aan de basis hebben.

"Vroeg in de ochtend beginnen wij aan een voettocht. Op onze weg komen wij langs een veld vol rode klaprozen. Wij blijven staan en laten het rood van de bloemen en de aarde op ons inwerken. De rode energie stroomt door ons lichaam en zijn organen. Wij worden, als het ware, door het rood van het klaproosveld doorstroomd. Wij laten ons door het rode licht omhullen, dat ons met moeder aarde verbindt. Wij danken de aarde dat zij ons draagt en ons energie geeft."
(Arnold Bittlinger,Chakrameditaties, Den Haag 2001, 96)

KLAPROZEN
De zon staat klein en scherp over het koren.
Ik heb het gouden sleuteltje nog niet verloren,
het gouden sleuteltje dat ieder kind
op het kastje met zijn dromen vindt.
Nu moet ik het wel alle dagen dragen
voorbij de banken, de fabrieken, op het spoor
en even vaak mezelf vragen,
waar dient het voor?
Het is nog goed er mee in de hand te staan
voor klaprozen die stil in het hete koren staan.
(Pierre Kemp)

KWATRIJN
Niet minder vurig zal de klaproos bloeien,
het water, na mijn dood, niet trager vloeien.
Waar zal ik zijn, wanneer het gras ontspruit,
waarin mijn kinderen met hun kinderen stoeien?
(Chris de Graaff)

Actueel

|Recensies (Franciscaanse boeken)
|Bloem van de maand (Hof van Lof)
|Franciscaanse verhalen (Spiritualiteit)
|Geschriften (van Franciscus en Clara) in het Latijn

Bloeiende Klaprozen

Franciscus en Clara troffen elkaar vaak. Nu er Arme Vrouwen in San Damiano woonden, viel er veel te bespreken.
De mensen begonnen kwaad te spreken over Franciscus en Clara. Op hun weg werden ze gevolgd door boosaardige blikken. En reken maar dat ze dat merkten!
Eens liepen ze zwijgend naast elkander. Het was midden in de winter. Rondom hen was heel het land met sneeuw bedekt. Het werd al donker.
Franciscus vroeg: 'Heb je gehoord, wat de mensen over ons vertellen?'
Clara gaf geen antwoord. Ze merkte, dat ze door haar tranen geen woord kon uitbrengen, zo zwaar was het haar te moede.
'Het wordt tijd, dat we ons van elkaar scheiden', zei Franciscus, 'ga jij maar vooruit. Vóór de nacht aanbreekt, zul je in San Damiano zijn. Ik zal je van verre volgen.'
Clara wierp zich zomaar midden op de weg op haar knieën. Ze bad om klare rust. Toen stond ze op en ging stil vooruit op de weg door het bos. Ze liet het hoofd hangen; ze keek niet om...
Opeens had ze de kracht niet meer om hem zonder hoop of troost, zonder een woord van afscheid achter zich te laten. Ze wachtte Franciscus op en klaproosvroeg: 'Wanneer zullen wij elkaar weerzien?'
'Als het lente wordt', zei hij, 'als de klaprozen bloeien.'
Wenend ging ze voort. Toen gebeurde het wonder. Overal waar een traan van Clara in de sneeuw viel, begon een klaproos te bloeien, tot ze samen in een wei vol klaprozen stonden. Na haar eerste verbazing plukte Clara er heel voorzichtig één en legde die neer in Franciscus' handen.
Van dat moment af waren Franciscus en Clara - hoe groot de afstand tussen hen ook was -, nooit meer van elkaar gescheiden. top

klaprozen Poggibonsi