EPISTOLA III AD SANCTAM AGNETEM DE PRAGA [EpCla3]
1 In Christo sibi reverendissimae dominae ac prae cunctis mortalibus diligendae sorori Agneti, illustris regis Bohemiae germanae, sed iam summo caelorum Regi sorori et sponsae (cfr. Mt 12,50; 2 Cor 11,2),
2 Clara, humillima et indigna Christi ancilla et dominarum pauperum serva, salutis gaudia in auctore salutis (cfr. Hebr 2,10) et quidquid melius desiderari potest (cfr. Phil 4,8-9).
3 De sospitate tua, felici statu et successibus prosperis quibus te in incepto cursu ad obtinendum caeleste bravium (cfr. Phil 3,14) vigere intelligo tanto repleor gaudio,
4 tantaque in Domino exultatione respiro, quanto te novi et arbitror vestigiorum pauperis et humilis Jesu Christi tam in me quam in aliis ceteris sororibus imitationibus mirifice supplere defectum.
5 Vere gaudere possum, nec me aliquis posset a tanto gaudio facere alienam,
6 cum, quod sub caelo concupivi iam tenens, callidi hostis astutias et perditricem humanae naturae superbiam et vanitatem humana corda infatuantem te quadam mirabili ipsius Dei oris sapientiae praerogativa suffultam terribiliter ac inopinabiliter videam supplantare,
7 absconsumque in agro mundi et cordium humanorum thesaurum incomparabilem, quo illud emitur (cfr. Mt 13,44) a quo cuncta de nihilo facta sunt (cfr. Joa 1,3), humilitate, virtute fidei ac paupertatis brachiis amplexari;
8 et, ut proprie ipsius Apostoli verbis utar, ipsius Dei te iudico adiutricem et ineffabilis corporis eius cadentinm membrorum sublevatricem (cfr. 1 Cor 3,9; Rom 16,3).
9 Quis ergo de tantis mirandis gaudiis dicat me non gaudere?
10 Gaudeas igitur et tu in Domino semper (cfr. Phil 4,4), carissima,
11 nec te involvat amaritudo et nebula, o in Christo dilectissima domina, angelorum gaudium et corona sororum (cfr. Phil 4,1);
12 pone mentem tuam in speculo aeternitatis, pone animam tuam in splendore gloriae (cfr. Hebr 1,3),
13 pone cor tuum in figura divinae substantiae (cfr. Hebr 1,3) et transforma te ipsam totam per contemplationem in imagine divinitatis ipsius (cfr. 2 Cor 3,18),
14 ut et ipsa sentias quod sentiunt amici gustando absconditam dulcedinem (cfr. Ps 30,20), quam ipse Deus ab initio suis amatoribus reservavit (cfr. 1 Cor 2,9).
15 Et omnibus quae in hoc fallaci mundo perturbabili suos caecos amatores illaqueant penitus praetermissis, illum totaliter diligas, qui se totum pro tua dilectione donavit (cfr. Gal 2,20),
16 cuius pulchritudinem sol et luna mirantur, cuius praemiorum et eorum pretiositatis et magnitudinis non est finis (cfr. Ps 144,3);
17 illum dico Altissimi Filium, quem Virgo peperit, et post cuius partum Virgo permansit.
18 Ipsius dulcissimae Matri adhaereas, quae talem genuit Filium, quem caeli capere non poterant (cfr. 3 Reg 8,27; 2 Par 2,6),
19 et tamen ipsa parvulo claustro sacri uteri contulit et gremio puellari gestavit.
20 Quis non abhorreat humani hostis insidias, qui per fastum momentanearum et fallacium gloriarum ad nihilum redigere cogit quod maius est caelo?
21 Ecce iam liquet per Dei gratiam dignissimam creaturarum fidelis hominis animam maiorem esse quam caelum,
22 cum caeli cum creaturis ceteris capere nequeant Creatorem (cfr. 2 Par 2,6; 3 Reg 8,27), et sola fidelis anima ipsius mansio sit et sedes (cfr. Joa 14,23), et hoc solum per caritatem qua carent impii,
23 Veritate dicente: Qui diligit me diligetur a Patre meo, et ego diligam eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum faciemus (Joa 14,21.23).
24 Sicut ergo Virgo virginum gloriosa materialiter,
25 sic et tu, sequens eius vestigia (cfr. 1 Petr 2,21), humilitatis praesertim et paupertatis, casto et virgineo corpore spiritualiter semper sine dubietate omni portare potes,
26 illum continens, a quo tu et omnia continentur (cfr. Sap 1,7; Col 1,17), illud possidens quod et comparate cum ceteris huius mundi possessionibus transeuntibus fortius possidebitis.
27 In quo quidam mundani reges et reginae falluntur,
28 quorum superbiae usque ad caelum licet ascenderint, et caput earum nubes tetigerit, quasi sterquillinium in fine perduntur (cfr. Job 20,6-7).
29 Super his autem quae me iam tibi reserare mandasti,
30 quae scilicet essent festa quae forte, ut te opinor aliquatenus aestimasse, in varietate ciborum gloriosissimus pater noster sanctus Franciscus nos celebrare specialiter monuisset, caritati tuae duxi respondendum.
31 Noverit quidem tua prudentia, quod praeter debiles et infirmas, quibus de quibuscumque cibariis omnem discretionem quam possemus facere nos monuit et mandavit,
32 nulla nostrum sana et valida nisi cibaria quadragesimalia tantum, tam in diebus ferialibus quam festivis, manducare deberet, die quolibet ieiunando,
33 exceptis diebus dominicis et die Natalis Domini, in quibus bis in die comedere deberemus.
34 Et in diebus quoque Jovis solitis temporibus pro voluntate cuiuslibet, ut quae scilicet nollet, ieiunare non teneretur.
35 Nos tamen sanae ieiunamus quotidie praeter dies dominicos et Natalis
36 In omni vero Pascha, ut scriptum beati Francisci dicit, et festivitatibus sanctae Mariae ac sanctorum Apostolorum ieiunare etiam non tenemur, nisi haec festa talia in sexta feria evenirent;
37 et sicut praedictum est, semper quae sanae sumus et validae, cibaria quadragesimalia manducamus.
38 Verum quia nec caro nostra caro aenea est, nec fortitudo lapidis fortitudo nostra (cfr. Job 6,12),
39 immo fragiles et omni corporali sumus debilitati proclivae,
40 a quadam indiscreta et impossibili abstinentiae austeritate quam te aggressam esse cognovi, sapienter, carissima, et discrete te retrahi rogo et in Domino peto,
41 ut vivens confitearis Domino (cfr. Is 38,19; Sir 17,27), rationabile tuum Domino reddas obsequium (cfr. Rom 12,1), et tuum sacrificium semper sale conditum (cfr. Lev 2,13; Col 4,6).
42 Vale semper in Domino, sicut me valere peropto, et tam me quam meas sorores tuis sacris orationibus recommenda.